Remorker Balašević tribute band nastao je dekompozicijom (ne)normalnog Balašević tribute benda i sačinjen je od 6/7 istog u januaru 2007. godine kroz zajednički rad i druženje sedam profesionalaca, ljubitelja Balaševićeve muzike, srećnih i zahvalnih što imaju priliku da sa scene, najbolje što umeju reprodukuju pesme sjajnog kantautora i daju im svoj lični pečat. Muzičari su životom i delatnošću aktivni i sedišteni u višćže gradova - Beogradu, Novom Sadu i Senti, ali uprkos razdaljini uspevaju da se skupe (najčešće na Čeneju, rodnom mestu Steve Čenejca) radi proba i druženja. Veliko iskustvo na sceni i višegodišnji staž u sviranju Balaševićeve muzike, zatim usviranost grupe i dobar fluid na bini i van nje su stvari koje su aksiomatski zagarantovane, što uostalom potvrđuje i veliki broj simpatizera i prijatelja ovog kružoka. Inače, slovom i slikom, bend čine:

Singer, also known as Sinisa Lučić se rodio u Novom Sadu 1971. Put od lupanja ka sviranju bubnja počinje sa 16, i mada je priznao je početak tog druženja bio gadan, može se komotno reći da je daleko dogurao. Sa drugarima krajem 80-ih osniva danas već (antološki) poznat bend "Love Hunters", ali svira paralelno i sa drugim grupama. 1992. napušta bend LH i "trbuhom za kruhom" odlazi u USA i NYC. Tamo bitiše od 1992. do 1999-e, i u početku radi bog-sveti-zna-šta-sve da bi preživeo, sve do početka saradnje sa njujorškim bendom I.C.U. sa kojim je, majstor, u okviru "nation wide" turneje dva puta nastupao u čuvenoj "Lalapaluzi". 1999-e se vraća kući taman da sa roditeljima doživi nanovo uzburkani Balkan i tromesečni vatromet (toga tamo odakle je došao dugo nije bilo). Od 2000. počinje da radi sa poznatim "Velikim Prezirom", a trenutno sa Teodorom Bojović (i našim Nešom basistom) privodi kraju rad na njenom novom albumu (www.teodoramusic.co.yu - for educational purposes only :) Danas svira u više projekata i cover/tribute bendova - tribute to: Đorđe Balašević, David Bowie, Red Hot Chilli Peppers, Depeche Mode, Jamiroquai.... malo li je? Nećete ga retko videti ni kao prvu izmenu (sto bi Ameri rekli "Back door man"-a) u raznim latino, rok, bluz, i tehno bendovima. Živeo nam :)

Nenad-Neša Vojnović, bas-gitarista, rođen je u Novom Sadu 1973. godine. U osnovnoj školi počinje da svira gitaru, i svoju blistavu karijeru izvođača započinje prvenkom (na jednoj žici) pjesmicom "druže Tito, mi ti se kunemo"... Bogo. Kao srednjoškolac, sa nekoliko drugara iz razreda osniva kultni alternativni rok sastav devedesetih pod imenom "Katarza" za koji komponuje muziku i svira električnu gitaru. Misleći da je sa 22. video sve, nju je upzon'o tad... baš nju, miss bass gitaru... sa punim žarom (koji inače prati ovakve 'first glance' ljubavi - nekad bejahu gimnastika i basket) osvaja nove bass momente i dobro se oseća u njima. Profesionalno svira od 1995. u više bendova, a pored navedene Katarze, tu su i Dear Sheldon, Hedy Lamarr, Movin' House, Orchestra Concerto, Biber Piknik, Gloria, Teodora. Sa grupom "Teodora" snimio je album pod nazivom "Linija", koji je objavljen 15. decembra 2006, kao prvo internet izdanje u Srbiji (koga zanima naš Neša u tom gruvu može da ga nađe nadlanu.com). Svirao je na Beoviziji, Euro pesmi, Beogradskom proleću, kao i na više jazz festivala u zemlji i u inostranstvu (mi smo ga slušali na tom jazzu... fankozama je objasnio neke stvari... :) Trenutno radi na usavršavanju "slapping" tehnike sviranja bass gitare podstaknut uticajima Victor (Woo-Woo) Wootena i Bill Dickinsa the "Buddha"- e. U slobodno vreme se oseća kao diplomirani pravnik, tako prozvan krajem minule 2006.

Zdravko Kolanda - kOKi iznanada je rođen 7.7.1977. u Beogradu. S obzirom da je potekao iz muzičke porodice, otac svirao profesionalno violončelo i saksofon, brat violončelista, Zdravko je "za promenu" upisao i završio nižu i srednju školu violine :) Već tada, tih 90ih godina, počinje da na gitari svira i peva Đoletove pesme, koje je, sam kaže, znao skoro sve. U istom periodu, kao gitarista i/ili vokal nastupa sa bendovima "Funk off", "Le Piaf" i "In & Out". Napustivši violinu, a paralelno sa studijama na Pedagoškoj akademiji u Beogradu uči gitaru kod Radomira Mihajlovića Točka. Treba naglasiti da ga je ljubav prema Đoletovoj muzici postepeno, a zatim definitivno preusmerila sa klasičarskih dometa na ostale žanrove stvaranja i izvođenja muzike. U grupi "Remorker" svira od samog osnivanja, februara 2007.

Pijanista grupe, Branislav-Bane Tomić rođen je u Senti na Tisi 16.8.1980. Njegov deda Paja kanda nije ni sanjao da će mu unuk danas - pored činjenice da je apsolvent telekomunikacija na FTN-u - biti i napredan džez muzičar. Muzičko obrazovanje - nižu i srednju muzičku školu je stekao u Senti i Subotici, a iz klasičarske branše je iskoračio kroz saradnju sa mnogim bendovima svirajući razne stilove.
Poslednjih godina glavna preokupacija mu postaje džez muzika koju upoznaje usmeravan kormilima najvećih svetskih imena - tu su masterklasovi i workshopovi kod Miše Krstića, Renato Chicca, Paolo Birra, John Abercrombia, Jerryja Bergonzia, Ratka Zjaca, Miles Griffitha, Bruce Gertza, Fedor Ruskuca, Aleksandra Miloševića, Igora Molnara, Vladimira Samardžića i drugih. Bio je pijanista (ne)normalnog benda i večita "babaroga" za svaki vid neprofesionalizma i nekorektnosti. I hvala mu na tome. Sve ovo ne bi ni izbliza bilo isto bez njega.

Luka Milanović, violinista, živi u Zemunu - studira u Beogradu:). Njegov tata je svojevremeno rekao da je mališa još sa 2-3 meseca intonativno čisto pevajući/gučući ponavljao poneki ton sa radija... danas privršava Muzičku akademiju u Beogradu (današnji FMU), svirao je na više republičkih konkursa sam ili sa sapatnicima, a na nekim čak i uzeo ponešto. Već 10 godina uživa u putovanjima, svirci i druženjima omogućenim amaterskim folklorom... to je jednostavno stvar zbog koje čovek ne poželi da odraste. Balaševićevu muziku profesionalno svira sa (ne)normalnim bendom od 2002. do 2007. godine, voli muziku i voleo bi da jednog dana živi od onog što voli.

Milan Jančurić Deran, rođen 2.2.1985. u Novom Sadu. Student AUNS, završna godina snimanja i dizajna zvuka. Završio niže muzičke za klarinet i alt saks. Svirao u raznim bendovima: Robotovo gnezdo, Lost Propelleros, Mali Jazz sastav Giant Steps Ahead, Super Cat. Nastupao na festivalima: Exit (NS), Viva La Ska Revolution (BG), Ska Factor Positive (Ormož, SLO), That's Ska (Wasserburg, DE)... U okviru gradske delegacije mladih jazz muzičara učestvovao u četvorodnevnoj jazz radionici u Dortmundu. Nastupao takođe i sa Novosadskim Brass orkestrom. Trenutno planira diplomski ispit. Ima nekoliko uspešnih akademskih projekata iza sebe (kratkih igranih i dokumentarnih filmova).

Milan Milanče Nikolić iz Beograda, student audio i video tehnologija, rođen 28.01.1979. u Kruševcu. Završio je nižu muzičku školu – gitara. Potom ga ljubav prema elektrotehnici odvlači na drugu stranu da bi se muzici vratio krajem srednje škole. Devedesetih počinje saradnju sa bendom Hram a kasnije sa još par rok demo-bendova iz Beograda. Ljubav prema pesmama Đoleta Balaševića bila je, kako kaže, od presudnog uticaja za povratak u muzičke vode tako da postaje jedan od nezamenljivih članova novonastalog (ne)normalnog Balašević "tribute banda" i u njemu ostaje do njegovog kraja 2007. godine.
Tokom 2005., svoja interesovanja iz oblasti snimanja, obrade zvuka i produkcije je usavršavao kod poznatog Balaševićevog producenta Đorđa Petrovića. Postaje član studenata AES-a (Audio Engineering Society). 2006. godine aktivno učestvuje u multimedijalnom performansu "Magelan" Nenada Antanasijevića a ujedno je stalni bassista i pevač kultnog starogradskog orkestra "Carevi". :)
Aktivno se bavio atletikom u AK Crvena Zvezda tako da se može smatrati za jednog od najbržih klavijaturista na ovim prostorima.

Vladimir Pilot Jovanović - u toku dosadašnjeg načina gajenja koza u nas nije primenjivan nikakav selekcijski rad. Koze su uglavnom, stalno bile prepuštene selekciji, a ređe nahođenju odgajivača (u slučaju gajenja manjeg broja koza). Otud je i proizvodnja mleka kod domaćih genotipova koza vrlo različita zavisno od nivoa pružene hrane i nege. Zbog toga nam u potpunosti nije poznat ni mogući potencijalni proizvodni kapacitet naših koza. Ipak, treba ukazati na činjenicu da je dozvola gajenja sanske koze i tolerisanje od strane lokalnih vlasti gajenja belih koza, iako nisu pripadale sanskoj rasi, vršila selekciju na koze bele boje. Ovo je značajno zato što su domaće bele koze, a posebno one sa kratkom dlakom, razni tipovi meleza domaće balkanske koze i sanske, odnosno povećanjem njihovog broja na izvestan način uslovilo je i povećanje broja mlečnijih koza na račun domaćih balkanskih.